Eibarko euskara hiztegia
atrebidu
1.
atrebitze
[atrebitu]
( atrebidutze)
.
da
ad.
(TE).
Atreverse.
Atrebiduko ziñateke gabaz, bakarrik, bide hori eitten? / ¿Te atreverías de noche, solo, a hacer ese camino? /
Nahikua eiñ eban bakar-bakarrik atrebidutzia bide hartan. / Bastante hizo con atreverse solo por aquel camino. /
Esaten atrebitzia be ez da gitxi. / No es poco el atreverse a decirlo.
Ik.
ausartu.
Atrebidu erabiltzen da ausartu baiño gehixago.